مقایسه تجویز خوراکی و واژینال میزوپروستول در القای زایمان پس از موعد

اهداف: با افزایش سن حاملگی، میزان عوارض و مرگ ومیر مادری و جنینی به طور مشخصی افزایش می یابد. با توجه به خطرات فوق لازم است از هفته 40 به بعد القای زایمان شروع شود. میزوپروستول از جمله داروهایی که برای این منظور مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر میزوپروستول خوراکی با میزوپروستول واژینال در القای زایمان در حاملگی های پس از موعد بود. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور روی 180 زن باردار با سن حاملگی بیش از 40 هفته، مراجعه کننده به بلوک زایمان بیمارستان بعثت سنندج در سال های 1392 و 1393 انجام شد که به روش نمونه گیری بلوک بندی تصادفی انتخاب شدند. این افراد به روش بلوک بندی تصادفی 6تایی به سه گروه؛ میزوپروستول خوراکی 50میکروگرم، میزوپروستول خوراکی 100میکروگرم و میزوپروستول واژینال 25میکروگرم تقسیم شدند. داده ها ابتدا در چک لیست ثبت شده و سپس توسط نرم افزار spss 18 و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمره آپگار دقیقه اول و دوز مصرفی دارو در سه گروه دارای تفاوت معنی دار بود (0001/0=p). گروه ها از نظر میانگین نمره آپگار دقیقه پنجم، فراوانی اینداکشن، دفعات آن، نوع زایمان و عوارض آن با یکدیگر تفاوتی نداشتند (05/0p>)، ولی از نظر فراوانی دیسترس جنینی و بستری شدن نوزادان تفاوت معنی دار داشتند (05/0p<). میانگین فاصله زمانی مصرف میزوپروستول تا زمان زایمان در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت (28/0=p). نتیجه گیری: تجویز میزوپروستول خوراکی 100میکروگرمی در زنان باردار پس از موعد از نظر زمان القای زایمان و پیامد های مادری و نوزادی مناسب تر از میزوپروستول خوراکی 50میکروگرم و 25میکروگرمی واژینال است.